mig dreymdi....

bílinn okkar í nótt. ég var að leggja honum í þröngt stæði og rak hurðina tvisvar sinnum í annan bíl við hliðina á mínum. ég er frekar berdreymin og hugsaði með mér í morgun hvort ég ætti ekki bara að sofa áfram og sleppa því að keyra óla í vinnuna. en löngunin í meðgöngusund var yfirsterkari þreytunni og undirmeðvitundinni. og viti menn, þegar ég var rétt lögð af stað til baka byrjuðu þessir líka dynkir og læti þegar ég beygði til hægri. er þá ekki festingin sem festir dekkin við stýrið (mjög fagmannlega orðað) e-ð að gefa sig...eins gott að keyra ekki hratt svo þau detti ekki af! pabbi bjargaði mér og skutlaði mér líka í sundið (heppin ég). hata bílavesen! hata það svo mikið! og ekki er viðgerðin ókeypis heldur...reyndi þó að róa pirringinn og stressið því nú er ég víst komin það langt á leið að barnið er alltaf í sama skapi og ég...þannig að ef mér bregður eða líður illa, þá líður því enn verr OG lengur en mér...samkvæmt fræðunum. þessi meðganga er farin að verða ansi góð æfing í þolinmæði og jafnaðargeði...tveir eiginleikar sem mér voru EKKI gefnir í vöggugjöf :)